عقل سلیم، جمله‌های کوتاه‌تر را هم در متون عمومی و هم در متون علمی بیشتر می‌پسندد. به‌علاوه، اغلب تصور می‌شود که افراد غیرانگلیسی‌زبان باید به طول جمله‌ها به‌طور خاص توجه کنند، زیرا گرایش غالب آن‌ها درازنویسی است. در نتیجه، در مرحله بازبینی، دغدغه غیرانگلیسی زبان‌هایی که مقاله علمی می‌نویسند اندازه جمله و کوتاه کردن آن‌ها است.
بااین‌حال، مقاله‌های علمی با جمله‌های طولانی‌شان معروف‌اند. یکی از شیوه‌نامه‌های الزویر ادعا می‌کند که در مقاله‌های علمی اندازه جمله ها به‌طور میانگین ۱۲ تا ۱۷ واژه است و یک منبع دیگر گزارش داده است که در منابع دارای داوری همتا، اندازه جمله ها به‌طور میانگین، ۲۵ تا ۳۰ واژه است و برخی جمله‌ها در نمونه‌های مطالعه شده تا ۶۰ واژه بلندی داشته‌اند. برای مقایسه، میانگین طول جمله‌های مجموعه کتاب‌های هری‌‌پاتر از جی‌کی. رولینگز (نماینده نویسندگان مدرن انگلیسی با مخاطب عام) ۱۲ واژه است. برای اطمینان از خوانایی، بسیاری از منابع نگارش مقاله توصیه می‌کنند که پژوهش‌گران به‌طور تقریبی جمله‌ها را با ۲۰ واژه بنویسند.
در مقاله‌های سابمیت شده یا پذیرفته شده برای انتشار، جمله‌هایی که نویسنده غیرانگلیسی زبان دارند از جمله‌هایی که نویسنده انگلیسی زبان دارند کوتاه‌تر هستند. تحقیقی که مقاله‌های منتشر شده در ژورنال جراحی بریتانیا را مطالعه کرده است نشان می‌دهد که جمله‌ها و واژه‌هایی که غیرانگلیسی زبان‌ها استفاده کرده‌اند، از نظر آماری به‌طور معنادار بسیار کوتاه‌تر از واژه‌ها و جمله‌های انگلیسی زبان‌ها است. این مسئله را شاید بتوان به تمایل نیتیوها به کاربرد ساختارهای طولانی‌تر و پیچیده‌تر نسبت داد. به‌علاوه، در هر زبانی، نیتیوها بر کیفیت جمله‌ها کمتر تمرکز می‌کنند و وسواس کمتری برای اجتناب از درازنویسی دارند.
به‌جای اینکه تلاش کنید تعداد واژه‌ها را تا حدی کاهش دهید که تجویز شده است، تمرکزتان بر مقدار اطلاعاتی باشد که قرار است در هر جمله‌ای انتقال داده شود. اگر خواننده‌ای به انتهای جمله برسد و به خاطر نیاورد که جمله چطور آغاز شده است، آن جمله طولانی محسوب می‌شود. اغلب توصیه کرده‌اند که نویسنده‌ها در هر جمله‌ای تنها یک ایده را بگنجانند، با این حال، محدودکردن جمله به «یک ایده» مشکل است، مخصوصاً هنگامی که می‌خواهیم نتایج را گزارش کنیم. رویکرد جایگزین شکستن جمله‌ها و «درک کردن نقاط توقف» برای مخاطبان است. در نقاط شکست، مخاطب مکث و جمله را تجزیه‌وتحلیل می‌کند.
باید توجه کرد که میانگین طول جمله‌ها صرفاً یک میانگین است. حتی نویسنده‌هایی که خود را به این میانگین‌ها محدود می‌کنند (مثلاً ۲۰ تا ۲۵ واژه)، باید برای حفظ علاقه مخاطب، ترکیبی از جمله‌های کوتاه و بلند را به‌کار ببرند. جمله‌های بلند زمانی به‌کار می‌آیند که باید علاقه مخاطب برانگیخته شود، زیرا این جمله‌ها دارای جریان‌اند اما باید مخاطب تمرکز بیشتری داشته باشد. در عین حال، جمله‌های کوتاه بیشتر توجه خواننده را جلب می‌کنند. این جمله‌ها هنگامی ایده‌آل هستند که می‌خواهید ذهن خواننده را بیشتر درگیر کنید، اما اگر تعداد آن‌ها زیاد شود، آزاردهنده می‌شوند. ترکیب جمله‌های کوتاه و بلند، ذهن خواننده را در طول پاراگراف به متن معطوف می‌سازد.
به‌طور خلاصه، عبارت «هرچه کوتاه‌تر بهتر» برای طول جمله‌ها در مقاله‌های علمی نوعی ساده انگاری است. به‌جای آن، هم انگلیسی زبان‌ها و هم غیر انگلیسی زبان‌ها باید مطمئن شوند که اندازه جمله به حدی باشد که بتواند ایده نویسنده را انتقال دهد.
ثبت ديدگاه