زمان افعال (tenses)، همان‌طور که از نام‌اش پیداست، خواننده را از زمان رخ دادن عمل یا اقدامی خاص آگاه می‌کند. در نگارش آکادمیک، زمان فعل چیزی فراتر از بازه‌های زمانی است. انتخاب زمان‌ها به‌طور ناخودآگاه دیدگاه نویسنده را درباره‌ی ایده‌ها و نظریات بیان می‌کند. بنابراین مترجم یا نویسنده باید روش‌های استفاده موثر از زمان ها در ترجمه مقاله علمی را بیاموزد.
برای به دست آوردن بینش درباره‌ی انتخاب زمان‌ها در نگارش و ترجمه مقالات علمی، می‌توانیم یک سبک نوشتاری کلی را برای مقاله‌ی آکادمیک با توجه به موضوع آن انتخاب کرده و دستور زبان استفاده شده در مقاله را با توجه به سبک نوشتاری آن تنظیم کنیم. این مقاله به کاربرد کلی زمان‌ها در مطالعات کمی و علمی و همچنین راهبردهای استفاده موثر از زمان ها در ترجمه مقاله علمی می‌پردازد. با وب سایت ترجمه مقاله نیتیو پیپر همراه باشید.
استفاده از زمان‌ها در مقدمه (introduction)
در بخش مقدمه، اطلاعاتی درباره‌ی پس‌زمینه‌ی مطالعه ارائه می‌شود. این بخش به بیان حقایق مرتبط با موضوع مقاله می‌پردازد. همچنین، نویسنده رابطه‌ی مطالعه با موضوع مورد بحث را بیان می‌کند. در کنار این‌ها، نویسنده نظر خود را درباره‌ی موضوع مقاله به اختصار بیان می‌کند. با توجه به محتوای موجود در مقدمه، افعال این بخش معمولاً با زمان حال ساده (present tense) نوشته می‌شوند. زمان حال ساده برای مطرح کردن حقایق قطعی، تبیین کردن نظر عموم درباره‌ی موضوع مطالعه، و ارائه کردن نظریاتی که در رابطه با موضوع مطالعه طرح شده‌اند به کار برده می‌شود.
استفاده از زمان‌ها در بخش روش‌ها (methods)
بخش روش‌ها فرآیندهایی را شرح می‌دهد که منجر به یک نتیجه‌گیری خاص شده‌اند؛ به عبارت دیگر، این فرآیندها مقدم بر بخش نتیجه‌گیری هستند. بخش روش‌ها معمولاً با گذشته‌ی ساده (past tense) بیان می‌شود. به علاوه، حالت مجهول (passive) به کرات در این بخش استفاده می‌شود.
استفاده از زمان‌ها در بخش‌های بحث و نتیجه‌گیری (discussion and conclusion)
در بخش‌های بحث و نتیجه‌گیری، نویسنده‌ها می‌توانند ترکیبی از حال ساده و گذشته‌ی ساده را با توجه به بافت متن به کار ببرند. برای مثال، نتایج و فرآیندهای مطالعه را می‌توان با گذشته‌ی ساده بیان کرد؛ درحالی‌که پیامدها و تأثیرات آتی نتایج را می‌توان با حال ساده بیان کرد. با توجه به یافته‌ها، نتایج، و محدودیت‌های مطالعه و پیشنهادهای ارائه‌شده برای مطالعات آتی، بخش نتیجه‌گیری با حال ساده یا با گذشته‌ی ساده بیان می‌شود.
جمع بندی استفاده موثر از زمان ها در ترجمه مقاله علمی
دستورالعمل زیر را می‌توان به‌عنوان یک مرجع ساده برای استفاده موثر از زمان ها در ترجمه مقاله علمی استفاده کرد.
زمان حال ساده
- برای بیان نکات اصلی مطالعه
- ارائه‌ی دیدگاهی کلی درباره‌ی موضوع مورد بحث
- جمع‌بندی عقاید نویسنده‌ها و محققانی که به آن‌ها ارجاع داده‌ایم
گذشته‌ی ساده
- گزارش کردن یافته‌های پژوهش‌های پیشین
زمان حال کامل
- اشاره به پژوهش‌هایی که در یک زمینه‌ی خاص در حال انجام است
- زمانی که عقیده‌مان را به‌طور کلی درباره‌ی پژوهش‌های گذشته مطرح می‌کنیم
از آنجا که در ارتباط با بخش مرور تحقیقات یا پیشینه‌ی تحقیق (literature review) قاعده‌ی تعریف‌شده‌ای وجود ندارد، هم حال ساده و هم حال کامل را می‌توان استفاده کرد. زمانی که می‌خواهیم به پژوهشگران مطالعات گذشته اشاره کنیم از گذشته‌ی ساده استفاده می‌کنیم. به عبارت دیگر، ابتدا نام پژوهشگر نوشته می‌شود سپس از فعلی که به موضوع پژوهش آن‌ها اشاره دارد استفاده می‌کنیم. افعالی که به نظر شخصی ما به آثار سایر پژوهشگران اشاره دارند به شکل حال ساده استفاده می‌شوند. با این حال، باید مطمئن شویم که زمان‌های استفاده شده در تمام قسمت‌ها یکسان و یک‌دست هستند تا مخاطب گیج نشود.
همچنین قابل ذکر است که انتخاب زمان‌ها در علوم انسانی با علوم تجربی متفاوت است. برای مثال، در صورتی که ایده‌های موجود در آثار ادبی گذشته را مطرح می‌کنیم، که در آن‌ها ایده‌های نویسنده در محدوده‌ی بازه‌های زمانی نمی‌گنجد، بهتر است از زمان حال ساده استفاده کنیم. با این حال، مطالعات کمی در حوزه‌ی علوم انسانی، در چارچوبی که در این مقاله بحث شد بیان می‌شوند.
برای دریافت خدمات مربوط به ترجمه تخصصی مقاله، نگارش کارولتر، فورمت‌بندی مقاله، ادیت تخصصی و ویراستاری مقاله کافی است از طریق شماره‌های تماس ما با همکارانمان در ارتباط باشید.
ثبت ديدگاه