در فرآیند انتشار مقاله‌های آکادمیک، هر مقاله‌ای که نوشته می‌شود از دستاوردهای علمی مقاله‌های پیشین استفاده می‌کند. با این حال، باید به یاد داشته باشیم که قواعد مرتبط با نقل قول از سایر مقاله‌ها و ارجاع‌دهی به آن‌ها برای اجتناب از سرقت علمی شامل حال مقاله‌های خودمان نیز می‌شود. در واقع سرقت علمی از خود یا self-plagiarism مفهومی است که به تازگی مورد توجه مجلات و پژوهشگران قرار گرفته است و روز به روز بر اهمیت آن افزوده می‌شود.

مفهوم سرقت علمی از خود یا self-plagiarism پرسش‌های فراوانی را برمی‌انگیزد. در اینجا تعریفی از این پدیده ارائه و سه دلیلی که باید در مقاله‌های پژوهشی از سرقت علمی از خود یا self-plagiarism اجتناب کرد بررسی می‌شود. با سایت ترجمه مقاله نیتیو پیپر همراه باشید.

سرقت علمی از خود یا self-plagiarism چیست؟

استفاده پژوهش‌گر از مضامینی که در مقاله‌های قبلی‌اش نوشته است سرقت علمی از خود یا self-plagiarism نامیده می‌شود. اگرچه این اقدام از خطوط قرمز سرقت ایده‌های دیگران عبور نمی‌کند و نسبت به سرقت علمی از دیگران حساسیت برانگیز نیست، اما در صنعت نشر آکادمیک مسئله‌ساز است.

علاوه بر تکرار واژه‌به‌واژه متن، سرقت علمی از خود یا self-plagiarism شامل انتشار مقاله در دو ژورنال متفاوت نیز می‌شود که معمولاً انتشار دوگانه نامیده می‌شود. بنابراین، بهتر است که به کارهای قبلی‌تان به‌طور کامل ارجاع دهید، حتی اگر به اختصار به یکی از ایده‌های قدیمی یا مشاهدات انتشاریافته گذشته‌تان گریزی می‌زنید.

+بیشتر بخوانید: قبل از ارسال مقاله به مجله این موارد را بررسی کنید

چرا سرقت علمی از خود یا self-plagiarism نادرست است؟

در نگاه اول، برخی از اشکال سرقت علمی از خویش ممکن است بدون ضرر باشند، با این حال به سه دلیل باید از انجام سرقت علمی از خویش اجتناب کرد:

۱- قانون بنیادی مقاله‌های پژوهشی

مهم‌ترین دلیل اجتناب از سرقت علمی از خود یا self-plagiarism لزوم یکپارچگی در ثبت یافته‌های پژوهشی‌ و اکتشافات علمی است. فرض بر این است که هر مقاله انتشار یافته‌ای، دانش جدیدی را ارائه می‌کند و درک ما را از جهان گسترش می‌دهد. اگر مقاله‌تان شامل اطلاعات بازیافتی بدون ارجاع باشد، وانمود می‌کنید که کشفیات کاملاً جدیدی را ارائه کرده‌اید.

استفاده مجدد از داده‌های قدیمی و بازنشر آن‌ها جایگاه‌تان را در حوزه مطالعاتی مورد نظر خدشه‌دار می‌کند و به اعتماد عمومی نسبت به پژوهش و علوم لطمه می‌زند.

۲- حق تالیف ناشر: واژه‌های شما ممکن است دیگر متعلق به شما نباشد

باید توجه کرد که فرآیند استاندارد نشر در بسیاری از ژورنال‌ها شامل اعطای حق تالیف مقاله منتشر شده به ناشر می‌شود. با اینکه هنوز هم مالک معنوی ایده و نتایج هستید، مقاله منتشر شده از نظر حقوقی متعلق به ژورنال است. از این رو، استفاده مجدد از داده‌ها بدون ارجاع‌دهی یا کسب اجازه، عملی غیر قابل پذیرش است. اگرچه ممکن است خلاف عقل سلیم به نظر برسد، اما از دیدگاه قانون، استفاده مجدد از واژه‌های خودتان، حتی اگر خودتان آن‌ها را نوشته باشید، نقض کپی‌رایت است.

۳- ژورنال‌ها سرقت علمی را ردیابی می‌کنند و فرآیند انتشار به تاخیر می‌افتد یا متوقف می‌شود

بیشتر ژورنال‌ها از نرم‌افزارهایی مانند iThenticate® استفاده می‌کنند تا به محض سابمیت کردن مقاله، موارد ارتکاب سرقت علمی را کنترل کنند. اگر جمله‌ها یا عبارت‌های مقاله‌های قبلی‌تان را کپی کنید، نرم‌افزارهای مذکور آن‌ها را نشانه‌گذاری می‌کنند. حتی اگر مقاله شما به دلیل این موضوع رد نشود، انتشار مقاله به تاخیر خواهد افتاد، زیرا ویراستار در این ارتباط پرسش‌هایی را مطرح خواهد ساخت و مجبور می‌شوید مطالب بازنویسی‌شده را از نو بنویسید یا به‌طور دقیق به آن‌ها ارجاع دهید. کاربردی‌ترین دلیل برای اجتناب از سرقت علمی از خویش در واقع اجتناب از تلف شدن وقت در حین فرآیند انتشار است.

 برای دریافت خدمات مربوط به ترجمه تخصصی مقاله، نگارش کارولتر، فورمت‌بندی مقاله، ادیت تخصصی و ویراستاری مقاله کافی است از طریق شماره‌های تماس ما با همکارانمان در ارتباط باشید.